Olmaz iş dedim haşa
Pusulamı çalıp da gidemez
Kuruyorum en baştan
Oyunumu üstüme yıkamaz

Dağılıyor içimde
Parlıyor ince ince bin cam kırığı
Ladesim bile bile
Peki ben niye böyle sessiz çırpındım

Sonsuz dipsiz kuyum
Başı yiyen benim kurdum
Darılmaya hiç mecâlim yok
Dursak kendimizde
Ukde dolu kalbimizde
Kaçacak küçük bir delik yok