Esirdim uzunca zaman önce
Karanlık körebe bitmez sandım, uyandım
Zamansız bir mektup yollamışsın
Sığmadı avuçlarıma satırları, yaktım

Beni yoran o ben
Karşımda duran o ben
Yolumu engelleyen
Seni görüyorum
Kırılır kanatların
Soluksuz nefesinle
Erirsin günden güne
Seni koruyorum

Kayıp giden yıldızlardan
Bir yol, iz bıraktım
Dönülmeyen ufuklardan
Bulup beni, bana çıkarsın