Yok günün ertesi; sözünden caysan
Kan gölü ortası göğsümün, Allah!
Kahroldum bilmedi kimseler amma
Akarsa gönlümden; gözümden damlar

İçimde yandı yananlar,
Kimse demedi yakan var…
Sabırla düştüm yakandan;
Gelmedi acısı dile tasamdan…

Olsun, susuyorum ah sızımla,
Doldum taşamadım ansızın da!
Yorgun gecelerin altısında;
Yatamadım kederimin ağrısından…

Gayri dursun; yüreğimden akmasın kan!
“İyiki be!” diyiverip arkasından,
Gülemedim kaybedince ah hırsımdan…
Zalım kara kaderim bir ağ sırtımda!

Takvimlerde hep hazan var;
Kıştan kalmış dertler yaza…
Aldanma hiç gülsem sana,
Dıştan susan; içten yanar…

Güneşinde sönmem yansam,
Gölgende de solmam aşksan…
Yâr tasında altın elmas;
Olsa gayrı, olmam asla!